Het leven van Hildegard Burjan
(1883-1933)
Jeugd en bekering
Hildegard Freund werd op 30 januari 1883 geboren in een familie van niet-praktiserende Duitse joden. Na haar afstuderen in Basel, begon ze taalkunde, letterkunde en Duits te studeren aan de Universiteit van Zürich. Tegelijk volgde ze cursussen filosofie, die haar voor de eerste keer in contact brachten met de christelijke denkers. Tijdens haar studies ontmoette ze Alexander Burjan, een Hongaars-joodse ondernemer. Ze trouwden in 1907 en vestigden zich in Berlijn.
Hildegard ontwikkelt een persoonlijkheid die naar hoge idealen en iets groots streeft. In haar rijpt de gedachte dat de menselijke perfectie onvolmaakt blijft als God niet het doel is van elke actie. Een plotselinge genezing van een zware ziekte leidde haar tot haar bekering. In 1908 werd ze met een ernstige nierkoliek naar het ziekenhuis gebracht. De dokters hadden alle hoop opgegeven, toen haar toestand zichtbaar verbeterde op paasmaandag. Hildegard bleef diep getekend door de manier waarop God haar leven geleid had. Op 11 augustus 1909 werd ze gedoopt. Ze verhuisde met haar man naar Wenen, waar hun enige dochter Elisabeht in moeilijke omstandigheden geboren werd.
Sociaal engagement en de stichting van Caritas Socialis
« In onze tijd volstaan op zich staande religieuse gemeenschappen niet… We moeten een verenigde macht vormen als we niet willen beperkt worden tot het toekijken hoe men boven onze hoofden regeert en vernietigt… Een totaal engagement in de politiek maakt deel uit van de christelijke praktijk. »
Hildegard Burjan begon zich snel te interesseren in de sociale vraagstukken, in het bijzonder met betrekking tot de arbeidsomstandigheden en het sociale welzijn van arme vrouwen en kinderen. Ze was tegelijk de vrouw van een ondernemer en ook de vertegenwoordiger van de armen, de onderdrukten en mensen zonder rechten. De houding en het werk van Hildegard Burjan vinden hun oorsprong en motivatie in haar diepe relatie met God en in haar overtuiging dat het haar missie was om de liefde van God te verkondigen door middel van haar sociaal werk. Vanaf haar aankomst in Wenen was zij in het bijzonder geïnteresseerd in de situatie van de thuiswerkers. Samen met vrijwilligers, bezocht ze de vrouwen thuis. Ze vestigde hun aandacht op hun rechten en vocht voor betere lonen, juridische bescherming en een betere toegang tot hoger onderwijs.
In 1912 richtte ze de "Vereniging van christelijke thuiswerkers” op en in 1918 de "Vereniging voor Sociale Hulp". Zij werd tot “moeder van de thuiswerkers” uitgeroepen. Hildegard had een buitengewoon talent voor organisatie, ze wist zich ook met enthousiaste vrijwilligers te omringen. Ze had een echt talent om geld los te krijgen en om de aandacht van de politieke leiders te trekken.
Haar grootste succes was de oprichting van een religieuze congregatie in dienst van de armen die een revolutionair sociaal apostolaat uitoefende: Caritas socialis. Hildegard Burjan richtte deze congregatie van zusters op in 1919. De Orde houdt zich vooral bezig met met vrouwen en kinderen in moeilijkheden, evenals met oude en terminaal zieke mensen. De zusters zoeken voor de armsten onderdak, werk, dagklinieken, revalidatiecentra en ondersteunen alleenstaande moeders.
Haar politiek werk
« Geld of elk ander klein voordeel vormen geen hulp. Het gaat erom van in het begin de mens terug recht te helpen en hem opnieuw van zijn waarde te overtuigen : ik besta en ik ben in staat iets te realiseren. »
Vanaf begin 1918 begon Hildegard Burjan haar actieve werk in de politiek, bij de Sociaal-Christelijke Partij. In 1919 werd zij het eerste vrouwelijke lid van het Oostenrijkse parlement. Als christen voelde ze zich geroepen om haar post te zien als een kans om het leven van de armen te verbeteren. Tijdens haar parlementaire activiteiten, die bijna twee jaar duurden, begon Hildegard met tal van initiatieven voor vrouwen en kinderen. Zij hield zich met name bezig met de loongelijkheid tussen vrouwen en mannen, de sociale zekerheid voor de arbeidersklasse en de geestelijke en materiële ondersteuning van de arme gezinnen. De aartsbisschop van Wenen, kardinaal Friedrich Gustav Piffl, noemde haar het 'geweten van het parlement, en de leider van de Christelijke Sociale Partij, priester dr. Ignaz Seipel zei over haar: "Ik heb nooit een man, met een groter politiek talent, met een fijner instinct gezien als deze vrouw."
Hildegard Burjan overleed op 10 juni 1933 op de leeftijd van 50 jaar. Drie jaar na haar dood werd de Caritas Socialis een 'gemeenschap van diocesaan recht’ en in 1960 een ‘gemeenschap van pauselijk recht’. Tot op heden werken de zusters in de geest van hun stichteres. Het zaligverklaringsproces werd in 1963 door kardinaal Franz Koenig, de toenmalige aartsbisschop van Wenen, ingeleid. Op 29 januari 2012 werd Hildegard Burjan in de Stephansdom zaligverklaard.
Lees meer over Hildegard Burjan:
In het Duits: www.hildegardburjan.at
In het Engels: http://www.hildegardburjan.at/files/hb_vita_english.pdf
In het Frans: www.hildegardburjan.at/files/hb_brochure_fr.pdf