mai 2010 Beste vrienden, We wijzen u op een veelgelezen en goed ontvangen tekst. U vindt hier gedeelten van een toespraak gehouden door aartsbisschop Charles Chaput van Denver op 1 maart 2010 aan de Baptistische Universiteit van Houston. Uw “Europa voor Christus!” Team
- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -
Echt christelijk geloof is altijd persoonlijk, maar nooit privaat * Ons thema vanavond is de roeping van de christenen in het (…) openbare leven. Dit is een vrij breed onderwerp. Breed genoeg dat ik er een boek over schreef. Vanavond wil ik in het bijzonder focussen op de rol van christenen in het burgerlijke en politieke leven in ons land. De sleutel tot onze discussie zal het woord 'roeping’ zijn. Het komt van het Latijnse woord "vocare", wat “roepen" betekent. Christenen geloven dat God ieder van ons persoonlijk oproept, en wij allen als een gelovige gemeenschap, om Hem te kennen, lief te hebben en te dienen in ons dagelijks leven. Maar er is meer. Hij vraagt ons ook om discipelen te maken uit alle naties. Dat betekent dat we de plicht hebben Jezus Christus te verkondigen. We hebben een mandaat om zijn evangelie van waarheid, barmhartigheid, gerechtigheid en liefde te verspreiden. Dit zijn missiewoorden; actiewoorden. Ze zijn geen optie. En ze hebben praktische gevolgen voor de manier waarop we denken, spreken, keuzes maken en ons leven beleven, niet alleen thuis, maar in het openbaar. Echt christelijk geloof is altijd persoonlijk, maar nooit privaat. Hoe zou een goede christelijke benadering van de politiek eruit zien? John Courtney Murray, de geleerde jezuïet die zo krachtig sprak over de waardigheid van de Amerikaanse democratie en godsdienstvrijheid, schreef eens: "De Heilige Geest daalt niet af naar de stad van de mens in de vorm van een duif. Hij komt alleen in de eindeloos energieke geest van rechtvaardigheid en liefde, die woont in de man van de stad, de leek”. Wat betekent dat? Het christendom gaat niet bovenal - zelfs niet in belangrijke mate - over politiek. Het gaat over het beleven en delen van de liefde van God. En christelijke politiek engagement, als het gebeurt, is nooit in hoofdzaak de taak van de geestelijkheid. Dat werk hoort toe aan de gelovigen die het meest intensief in de wereld leven. Christelijk geloof is geen verzameling van ethische punten of leerstellingen. Het is geen verzameling theorieën over sociale en economische rechtvaardigheid. Al deze dingen hebben hun plaats. Ze kunnen allemaal belangrijk zijn. Maar een christelijk leven begint in een relatie met Jezus Christus, en het draagt vruchten van gerechtigheid, barmhartigheid en liefde die we betonen aan anderen, omwille van deze relatie. Jezus zei: "Gij zult de Heer uw God liefhebben met heel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grootste en eerste gebod. En een tweede is daaraan gelijk. Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Aan deze twee geboden hangt de hele wet en de profeten (Mt 22:37-40)”. Dat is de test van ons geloof, en zonder een passie voor Jezus Christus in onze harten die ons leven herschept, is het christendom gewoon een woordenspel en een sprookje. Relaties hebben gevolgen. Een getrouwde man zal zich ertoe verbinden op een bepaalde manier te handelen en zich te gedragen, ongeacht de kosten, vanuit de liefde die hij heeft voor zijn vrouw. Onze relatie met God is hetzelfde. We moeten onze liefde beleven en bewijzen door onze daden, niet alleen in ons persoonlijk en familiaal leven, maar ook in het publiek. Daarom zijn christenen als individu en de Kerk als gelovige gemeenschap betrokken bij de politieke orde, als een verplichting vanuit Gods Woord. De menselijke wetgeving vormt en reguleert tegelijkertijd. En menselijke politiek is de uitoefening van de macht - wat betekent dat beiden morele implicaties hebben die de christen niet kan negeren. Hij dient trouw te blijven aan zijn roeping als licht voor de wereld (Mt 5:14-16 ). * Originele titel: The Vocation of Christians in American Public Life
|
|
|
