Twee stellingnamen omtrent kindermisbruik
Beste vrienden,
Ons gebed voor Europa wordt steeds dringender en noodzakelijker. De voorbereidingstijd voor Pasen wordt overschaduwd door de verschrikkelijke misdaden van enkelingen die het vertrouwen van velen ondermijnen: de discussie over kindermisbruik blijft in een aantal Europese landen aanhouden.
Misschien vindt u beide citaten uit artikelen van twee Duitse katholieke denkers interessant en behulpzaam.
Bid a.u.b. verder voor een christelijk Europa – ons gebed is uiterst nodig.
Uw Europa voor Christus - Team
"Wij zijn ontzet over verkeerde beslissingen, over verkeerd gedrag. Maar dit zal ons niet tegenhouden om goed toe te zien, te differentiëren, ons verstand te gebruiken...
Meer dan 220 miljoen kinderen worden volgens Unicef jaarlijks wereldwijd tot seks gedwongen. Dat gebeurt niet in de „donkere kerk“. Het netwerk van kindermisbruikers in België dat een aantal jaren geleden opzien baarde, bestond niet uit priesters en religieuzen, maar uit politici en managers. Dagelijks worden in Duitsland honderdduizenden kinderpornoafbeeldingen van het internet gedownload.
Deze daders leven niet celibatair. En het probleem van de pornoficatie van een hele samenleving, waarmee kinderen al op de speelplaats geconfronteerd worden en die ook volwassenen diepe afkeer inboezemt, is geen gevolg van de kerkelijke seksuele moraal, maar van het verlies van deze moraal. Zou een samenleving er nu niet meer over moeten nadenken welke cultuur zij bevordert, wat wij van onze kinderen maken zodat ze steeds meer gestoord, kapot en tot relatievorming incapabel geworden zijn?
Na de vertrouwenscrash, uitgelokt door zondige, zieke priesters en religieuzen, kan niemand zomaar tot de orde van de dag terugkeren. Het is een passietijd, en wat niet op de rots gebouwd is, moet instorten. Maar in elke catharsis ligt ook een kans. De paus zelf heeft voor het begin van zijn pontificaat van een reiniging gesproken, die voor de Kerk beslist nodig is. Ze moet van de kelder tot het dak gebeuren. Er mag geen kamer overgelaten worden en moet zo grondig gebeuren als de reiniging van het gedesemde brood voor het begin van Pesach. (uit „Hört auf damit! Denkt nach!“, Peter Seewald, kath.net, 15 maart 2010)
"Alvorens Jan-Carl Raspe de Rote Armee Fraktion verliet, prees hij in 1969 in het "Handboek“ de „Commune 2“ waar volwassenen kinderen trachtten af te brengen van hun weerstand tegen seksuele gemeenschap. Bij de Groenen was er in 1985 een voorstel om seks met kinderen te decriminaliseren. En in 1989 verscheen in het gerenommeerde Duitse Ärzteverlag een boek dat openlijk campagne voerde voor het toelaten van pedoseksuele contacten. In deze tijden werd in het bijzonder de katholieke seksuele moraal als een repressieve remming voor de „emancipatie van de kinderlijke seksualiteit“ bestreden. ... Wat we ook van de katholieke seksuele moraal mogen denken, zij was in elk geval ook in tijden waarin pedofilie gebanaliseerd werd, voor elk die zich hieraan hield, een bolwerk tegen kindermisbruik.“
(Uit: Die Kirche und die Kinder, Manfred Lütz, Frankfurter Allgemeine Zeitung, 11 februari 2010)