Laat de kruisbeelden hangen –

beschouwingen over christelijke symboliek

 

Beste vrienden,

 

Christelijke symbolen vormen vaak een steen des aanstoots. De discussies zijn veelzijdig: zo beweert men dat een kruisbeeld in een gerechtszaal of in een klaslokaal ingaat tegen de godsdienstvrijheid van niet-christenen. Met hetzelfde argument verwijderde men een kerstboom uit een Franse school. Een monument met de Tien Geboden voor een gerechtsgebouw in de Verenigde Staten moest verdwijnen – en met dit monument de rechter, die zich voor het behoud ervan had ingezet. Ook kerstkaartjes en –feesten worden het slachtoffer van de „politieke correctheid“: bijna 99% van de Britse postkaarten voor kerstmis vertonen geen christelijke symboliek. Meer dan 2000 Londense bedrijven organiseerden om diezelfde reden geen kerstfeest meer.

 

Als argument brengt men naar voor dat andersgelovigen, andersdenkenden zich hierdoor gediscrimineerd zouden voelen. Men moet ze tolereren, hun vrijheid respecteren en dientengevolge deze tekens verwijderen.

 

Peter Hahne antwoordt hierop op treffende wijze: „... Deze vorm van tolerantie [is] vaak niets anders dan een gemanipuleerde vermomming voor het gebrek aan een eigen standpunt. In realiteit leidt dat, consequent verder gedacht, tot intolerantie. [...] Echte tolerantie baseert zich echter op vaste standpunten.“

 

De Duitse kardinaal Walter Kasper, voorzitter van de Pauselijke Raad ter Bevordering van de Eenheid van de Christenen, beschrijft hieronder waarom hij in het verwijderen van christelijke symbolen uit de publieke sfeer een „culturele en religieuze zelfverloochening“ ziet. Waarom tolerantie in werkelijkheid „respect en aandacht voor de overtuiging van de andere“ inhoudt en niet „het afstand nemen van de eigen overtuiging“.

 

Voor een door christelijke waarden gedragen Europa!

 

Uw „Europa voor Christus!“- Team

 

 

PS: Niet vergeten: het dagelijkse Onze Vader voor een christelijk Europa.

 

 

- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -

 

 

“We zullen verachting oogsten”

 

Gedachten van Walter kardinaal Kasper, voorzitter van de Pauselijke Raad ter Bevordering van de Eenheid van de Christenen, over christelijke symboliek:

 

Het kruis vinden we op de kerktorens van Portugal tot Finland, van Ierland tot Moskou. Het is Europa’s identiteitssymbool. Het kruis weghalen, het tot de private sfeer beperken of het wegstoppen staat gelijk met een capitulatie en een zowel culturele als religieuze zelfverloochening. Hiermee zullen wij geen achting, maar verachting van de andersgelovigen oogsten.

 

Kan men zich een land met een moslimmeerderheid voorstellen dat afstand neemt van het symbool van de halve maan? Of hebben in zulke landen klachten van christenen die door het geroep van de muezzin in hun slaap gestoord worden, kans op succes? Of zullen in de toekomst bij ons moslims de plannen voor het bouwen van een moskee opgeven, enkel omdat enkele burgers of groepen van burgers hieraan aanstoot nemen?

Neen, we hebben tegenwoordig te maken met een vals, om niet te zeggen een zwak en laf begrip van tolerantie. Tolerantie betekent respect en aandacht voor de overtuiging van anderen, niet het afstand nemen van de eigen overtuiging.

 

De aanblik van de Gekruisigde kan zeker bevreemden, doen schrikken en iemand ook innerlijk in beroering brengen. Maar is onze wereld niet zeer vaak schrikbarend en innerlijk verontrustend? Ervaren ook de kinderen dit niet als ze elke avond, nog niet eens de brutale gevechtsspelletjes, maar eenvoudig het nieuws bekijken? Temidden van een wereld vol onrecht en geweld moet het kruis met de Gekruisigde een teken van verzoening en van liefde zijn, dat ook in de donkerste situaties steun biedt.

 

Ik heb de indruk, dat op dit vlak vele zogenaamde kritische christenen zich in hun eerbied voor Christus door hindoes en moslims laten overtreffen. Zo geloven bijvoorbeeld moslims weliswaar niet dat Jezus de zoon van God is, maar als profeet hebben zij diepe eerbied voor hem. Ook de Koran bevat een kerstverhaal (met de maagdelijke geboorte). Waarom zouden dan uitgerekend christelijke kleuterscholen ervan afzien kinderen het kerstverhaal te vertellen en het door een kribbe aanschouwelijk voor te stellen? Deze vorm van tolerantie leidt zichzelf per slot van rekening ad absurdum.

 

Iets anders is het, met moslims of andere niet-christenen samen te bidden en eredienst te houden. Dat is niet mogelijk. Deze vermenging van verschillende religies is geen achting, maar misachting voor de anderen. Ze verloochent niet alleen het eigen geloof, maar geeft ook de ander aanleiding zijn eigen geloof te verloochenen. Dat mogen we noch onszelf, noch de anderen aandoen. Niet de muisgrijze gelijkmakerij is het antwoord op de pluralistische situatie, maar dat wij leren elkaar te respecteren in ons anderszijn.

 

 

We danken het Focus Magazine voor de overname van deze tekst uit de uitgave 52/2006.