Niet de „daders“ hebben het laatste woord, maar de „biddenden“.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 

 

Beste vrienden,

 

Vele duizenden mensen in meer dan 40 landen bidden met ons elke dag een Onze Vader voor een door christelijke waarden gedragen Europa. Het gemeenschappelijk geloof en hetzelfde verlangen maken ons tot een Europawijd netwerk van God.

 

Het Onze Vader werd niet toevallig gekozen als gebed voor Europa. Elke aanroeping en elke bede is heel actueel. P. Johannes Lechner, een Oostenrijkse priester van de in Frankrijk opgerichte Broeders van St.-Jan, heeft de gedachten van het Onze Vader in hun diepe samenhang met onze maatschappij beschreven voor deze november-nieuwsbrief.

 

Eigenlijk is deze tekst een meditatie. Neem dus rustig de tijd en laat u treffen door de diepte van deze gedachten. Misschien kunt u hem ook meenemen naar een gebedsbijeenkomst en anderen uitnodigen om in Gods netwerk voor een christelijk Europa mee te bidden.

 

Uw Europa voor Christus! Team

 

- * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * -

 

Pater noster.

Vater unser. Notre Père. Our Father. Padre nuestro.

Pater hemon. Padre nostro. Otče náš. Ojcze nasz. Oče naš. Vor Fader.

Meie Isa. Isä meidän. Musu Tevs. Téve musu. Mi atyánk. Onze Vader. Missierna. Fader vår. Pai nosso. Tatãl nostru. Göklerdekí babamiz.

Отче наш.

 

 

Stilstaan bij het Onze Vader voor Europa

Door P. Johannes Lechner

 

 

In Gods netwerk

 

In Europa spelen netwerken op alle niveaus een grote rol: veelzijdige netwerken van regio´s, organisaties, ondernemingen en lidstaten. „Netwerken baseren zich op de gedachte dat het op elke betrokkene aankomt… In de complexe, veelzijdige, interactieve globale wereld kan niemand het alleen klaarspelen.“ (1)

Het sterkste netwerk waartoe wij behoren, is het relatienetwerk van de biddenden. Begrijpen we dat we, wanneer we het “Onze Vader” bidden, ons als individu binnen een groter geheel plaatsen? In de grote zin van de geschiedenis, in het mystische Lichaam van Christus? Wij zijn een wereldwijde familie, kinderen van één Vader. Wij horen tezamen en hebben elkaar nodig.

 

„Eens was Jezus ergens aan het bidden. Toen Hij opgehouden was, vroeg een van zijn leerlingen Hem: ‘Heer, leer ons bidden´“ (Luc. 11,1). Dan heeft Hij de leerlingen het „Onze Vader“ geleerd en hen daarmee een „samenvatting van het gehele evangelie“ gegeven (Tertullianus, Or.1). De eerste christengemeenten baden het Gebed van de Heer „driemaal per dag“ (Didaché 8,3). Niemand kann tellen hoe dikwijls sindsdien in alle talen der wereld het „Gebed des Heren“ gebeden werd: om de dag te beginnen en om de avond in de handen te leggen van Hem die Jezus Abba noemt; voor het werk, in de momenten van stil overwegen, in de loopgrachten van de wereldoorlogen, bij het verlies van een geliefde, in ogenblikken van groot geluk of als zegening bij het eten... Jezus heeft met het “Onze Vader” een vloed van gebed doen ontstaan, een stroom van zegen en genade. Het bidden van Jezus heeft zich voortgezet in alle tijden en ruimten van de geschiedenis. 2000 jaar geestelijke “networking“, of beter „netpraying“ door het „Onze Vader“. Ora et labora. Ons hart is verbonden met Gods hart, en door Zijn hart verbonden met alle biddenden. “De Heer leert ons gezamelijk voor onze broeders te bidden. Hij zegt immers niet “Mijn Vader” in de hemel, maar “Onze Vader”, waardoor ons gebed als uit één ziel voor het gehele lichaam van de Kerk zou optreden” (Johannes Chrysostomus, hom. in Matt. 19,4). Wanneer we met de woorden van de Heer bidden, is het altijd het “herboren” volk dat bidt en barmhartigheid vraagt (Vgl. 1Paulus 2,1-10). Zo scheppen we een ´geestelijk´Europa: het “Onze Vader” geeft Europa een ziel.

 

Wie bidt, hoopt en wie hoopt, die bidt. Het gebed is ´hoop in uitvoering´. Wat mogen wij hopen? Waarvoor moeten we bidden? „Het gebed is in zekere zin bij God de tolk van ons vurig verlangen. Wij vragen daarom in het gebed slechts met recht datgene wat we werkelijk mogen verlangen. In het gebed des Heren wordt niet enkel voor datgene gebeden dat we met recht verlangen, maar het wordt ook in de rang -en volgorde gebeden waarin we het moeten verlangen. Daarom leert dit gebed niet alleen te bidden, het beinvloedt ook ons ganse verlangen en voelen (Thomas v. A., s. th. II-II 83,9). In de zeven bedes van het „Onze Vader“ toont de Heer ons waarheen we ons streven moeten richten. Wat betekenen deze bedes voor Europa? Zijn deze zeven bedes niet net datgene wat het huidige Europa nodig heeft?

 

Europa heeft een Vader nodig

 

Abba. Zo heeft Jezus God in zijn moedertaal genoemd. Met de Heilige Geest, zegt Paulus, kunnen we eveneens Abba, Vader zeggen, als broeders en zusters van Jezus (Rom. 8,15-16) en zijn innerlijke ervaren. God is de Vader van Jezus Christus. Jezus heeft ons Zijn ware gezicht getoond: Hij is de barmhartige Vader, die op de verloren zoon wacht, hem tegemoet loopt, hem omarmt en kust, hem nieuwe kleren geeft en voor hem een feest viert (Luc.15,20-24). Hij is grootmoedig en vergeeft. Hij is goedertieren en kan wachten. De Vader van barmhartigheid en de God van alle troost zoekt ons. Hij brengt leven, laat groeien, schept ruimte, bemoedigt, geeft vrijheid en hoop.

Het beste van Europa heeft Hij ons geschonken en “ingeblazen”: wijnstok en tarwe, de schoonheid van de kunst en de vruchten van de geest. Europa lijkt dikwijls op de verloren zoon. Hoe hard is zijn “neen” tegen God! Maar een vader blijft vader, ook als de zoon zich niet meer over hem bekommert. Hij is de Vader van alle mensen op dit wonderbare continent: van allen die Hem dankbaar aannemen, maar ook van allen die Zijn vaderschap loochenen of weigeren; van hen die tot Hem bidden en van hen die Hem met onverschilligheid bejegenen. Hij is goed. Hij laat elke dag Zijn zon opgaan over goeden en slechten, hij laat het regenen over gerechtigen en ongerechtigen. Hij is ook goed voor hen die hem vervloeken. Hij is de bron van onuitputtelijke, eeuwige, zich schenkende liefde. Zijn gezag is dat van het erbarmen. Onvermoeibaar is Hij aan het werk om daar liefde te brengen waar geen liefde is, om liefde te wekken. Hij is zuivere liefde.

We hebben de genade ontvangen om door Jezus in de geest de Vader te kennen. We hebben een plaatsvervangende plicht tegenover allen. Wij moeten zelf iconen van deze liefde zijn en voor allen bidden. Voor Europese leiders, wetenschappers aan universiteiten en laboratoria, kunstenaars, journalisten, artsen, zielenherders, families, alleenstaande moeders en vaders, kinderen, bejaarden in de rusthuizen... Wij bidden met allen en voor al diegenen die de Vader nog niet kennen. Gods liefde is grenzenloos, en ons gebed moet het eveneens zijn.

 

Europa heeft nood aan vergiffenis en verlossing

 

„De Europese cultuur wekt de indruk van een “stilzwijgende apostasie” vanwege de zelfvoldane mens die leeft alsof God niet bestond (2). Het vergeten van God leidt tot de ondergang van de mens. Het kwade krijgt ruimte in de on-cultuur van de dood door abortus, euthanasie en terrorisme; in onverschilligheid, angst voor de toekomst en verlies van zingeving; in de vereenzaming, de familiecrisis en een beginnende “dictatuur van het relativisme”... Er is geen enkel land in Europa, dat zich niet op een gegeven moment aan een of meer van deze schuldig maakte. Hebzucht, machtswellust, roem en waan vormen een rode draad doorheen de bloedige geschiedenis van Europa. Wij hebben vergiffenis nodig. We hebben nood aan een zuivering van ons geheugen. Wij hebben het gebed en het handelen nodig voor de vrede. De schuld van onze voorouders mag niet langer op ons wegen. Ons gebed kan diegenen die in het kwade verstrikt zijn, vrijmaken. Christus schenkt een nieuw begin, een nieuwe schepping, de ware vrijheid.

 

Vele zaken verstoren onze hoop. Al denkend aan de talrijke kwalen van onze tijd, verzinken wij leerlingen van Jezus echter niet in gelatenheid. We richten onze ogen met volle verwachting naar de Vader die ons van het kwade kan verlossen. Niet de daders hebben het laatste woord, maar de biddenden (Reinhold Schneider).

Werp met elk “Onze Vader” opnieuw de netten uit (vgl. Luc 5,4). Laat ons over Europa het netwerk van gebed werpen. Ook wanneer alles uitzichtloos lijkt en we de eenzame, dorre nachten ervaren: de Heer belooft een rijke visvangst.

Het komt aan op uw gebed.

 

P. Johannes Lechner csj is sinds 1991 broeder bij de in Frankrijk gestichte Broeders van Sint-Jan. Hij werd in 1970 in St. Stefan/Rosental, in de Steiermark (Oostenrijk) geboren en werkte in het landbouwbedrijf van zijn ouders. Op 17jarige leeftijd onderging hij een radicale ommekeer naar Jezus toe, die zijn leven veranderde. Hij studeerde filosofie en theologie in Frankrijk en werd in 1999 priester gewijd. Van 2000 tot 2006 was hij Prior van de gemeenschap in Marchegg (Oostenrijk). Momenteel is hij belast met de evangelisatie onder de jongeren, houdt vele voordrachten en legt zich toe op de prediking.

 

 

(1) Jeremy Rifkin De Europese droom. Business Contact, 2005.

(2) Johannes Paulus II Ecclesia in Europa, nr. 9.