Niewsbrief Nr. 9

 

Beste vrienden!

 

Christenen van buiten Europa vragen vaak, waarom zijn Europese christenen zo geintimideerd en onzeker ? Ook andersgelovigen vragen zich dat vaak af b.v. de Jood Joseph Weiler, een beroemde professor voor internationaal en europees recht.

 

Waarom zijn wij zo bedeesd, terwijl wij toch op zoveel trots kunnen zijn? Het christendom vormde Europa en bereidde de weg voor solidariteit en democratie. Het christendom openbaart de persoonlijke en liefhebbende God, het bied vergeving en heil aan, autentieke vrede en liefde-zelfs liefde voor de vijand. Het ontdekken van zijn rijkdom wordt niet beperkt.

 

En toch slaat hem zoveel haat tegemoet. Hier de uittreksels uit een rede van Joseph Weiler, die hij op 27 april 2005 in Wenen gehouden heeft. Als U interesse voor de gehele text hebt, (in het Engels) stuurt U ons dan een korte mail (office@europe4christ.net).

 

Uw "Europa für Christus!" Team

 

p.s. niet vergeten - het dagelijkse onze vader voor een Europa, dat gebazeerd is op christelijke waarden! Vragen wij onze Vader, dat hij ons zelfvertrouwen en ijver geeft opdat wij Christus naar onze buren en gemeenschappen brengen. 

 

* - * - * -* - * - * -* - * - * -* - * - * -* - * - * -* - * - * -* - * - * -* - * - * -* - * - * -* - * - * -* - * - * -*

 

 

Laicisme en Christophobie in Europa

 

door Joseph Weiler

 

Als de helft van de bevolking van Europa onder een grondwet leeft die een explicite verwijzing op God en het christendom beinhoudt, dan is het uitsluiten daarvan een hoon tegen de europese leuze "verenigt in diversiteit": ja maar alleen maar zolang als deze diversiteit niet God en het christendom als inhoud heeft. Hoe vaak moeten wij het oude liedje tegenspreken, dat het uitsluiten van de verwijzing naar God in het staatssymbolisme een neutrale beslissing is. Het is veel meer een politieke beslissing vóór de ene en tegen een andere wereldzicht.

Ik heb Valérie Giscard d’Estaing (1) gevraagd: op welk standpunt stond U in de kwestie  van de Invocatio Dei (2) of wel van de christelijke wortels. En hij zei, dat hij voor een  verwijzing was, maar er was geen overeenkomst en ze werkten nu eenmaal doormiddel van overeenkomsten.

Ja er was geen overeenkomst. Maar waarom werd dan het niet noemen wel aangenomen? en ik vroeg mijnheer Giscard d’Estaing: waarom hebt U de Invocatio Dei er dan niet ingeschreven, omdat U er in gelooft, en dan gezegd: ik kan ze er niet uitnemen er bestaat daarover geen overeenstemming? Waarom won het Franse Laicisme van het Duitse geloof aan de verantwoording voor God en de mensen, van  de Ierse overtuiging, dat elke autoriteit van de Heilige Drievuldigheid komt of van de elegante Poolse oplossing die beide erkent?

Er is nog een reden waarom de verwijzing naar God uit de grondwet gevallen is. Het Europese laicisme is - in tegenstelling tot het Amerikaanse saecularisme - niet eenvoudig een "ik geloof gewoonweg niet in God" maar het is bijna al een geloof op zich: een positieve vijandschap tegenover alles wat religieus is, en daarmee wordt in Europa nu eenmaal het Christendom bedoeld. Daarom  durf ik dit in mijn boek Christophobie te noemen.

Een ander probleem, dat dieper zit in de strijd binnen Europa die dit thema aangaat  is de vraag of een christelijke verwijzing naar God niet de Europese zelfbeschouwing als een tolerante, multikulturele maatschappij zou compromiteren. Wat is er met de Moslimmedeburger? de Joodse? Zouden zij zich niet uitgesloten voelen of zelfs bedreigd ?

Achter dit allemaal staat een misconceptie wat betreft tolerantie multikultuur en identiteit. Tolerantie is niet gewoon een sociale praktijk; het is de bekwaamheid van de ziel hetgene wat haar tegenspreekt wat iemand niet wil toch te accepteren of te tolereren.

Is het tolerant te zeggen dat ik iets niet kan beoordelen en daarom alles geoorloofd moet worden? Echte tolerantie-dus de bekwaamheid van de ziel, anderen niets optedwingen- kan alleen in algemene erkenning van bepaalde waarheden zijn. Want in de "alles moet kunnen" houding heerst niet respect maar verachting ten opzichte van de ander! Hoe kan ik de identiteit van de ander respecteren als ik mijn eigen identiteit niet respecteer? En waarom zouden Moslims of Joden als religieuze minderheden zich in een maatschappij zeker voelen die het vanzelfsprekendheid van hun eigen religieuze identiteit uitsluit? Veel mensen komen in deze landen juist daarom, omdat er een traditionele tolerantie bestaat, waardoor deze mensen zelfs dan welkom zijn als zij niet dezelfde religieuze overtuigingen hebben.Ik kan de anderen niet respecteren als ik mij zelf niet respecteer. We kunnen dus werkelijk de rijkdom van het christendom vieren.

Er heerst een soort europese manie of amnesie wat het christelijk verleden van Europa betreft.

Nemen wij bijvoorbeeld de zaak Buttiglione (4) Toen hij over de homosexualiteit ondervraagd werd, zei hij het volgende: Als U mij naar mijn persoonlijke overtuiging vraagt dan vind ik deze verhoudingen zondig. Maar als U mij vraagt hoe ik mij als commissaris van interne zaken en justitie zal gedragen, dan houd ik mij aan de wetten en de grondwet van Europa. Hij zei niet eens "fout" maar "zondig" wat een religieus begrip is. Voor iemand die niet religieus is, heeft het woord "zonde" geen betekenis.

Stelt U zich eens voor dat Buttiglione een Jood geweest zou zijn. Ten eerste zou niemand hem deze vraag gesteld hebben en als hij hetzelfde antwoord gegeven had zou dit als een voorbeeldig antwoord gezien zijn. Hij houdt aan zijn tradities vast (wat wij als multikulturele samenleving accepteren) en hij is loyaal tegenover de grondwet. Als christen kun je echter daarvoor buiten de deur gezet worden. Het is een duidelijk voorbeeld.

 

(1)Valerie Giscard was de president van het europese konvent,die de grondwet van de EU ontwierp.

(2)Latijns  betekent "God aanroepen" Tijdens het debat over het ontwerp voor een europese grondwet  voteerden enkelen voor een direkte verwijzing naar God anderen voor het noemen van de christelijke wortels van de europese geschiedenis. Beide voorstellen werden niet geaccepteerd met het verkeerde argument dat ze voor niet- en andersgelovigen aanstoot gevend waren.

(3)Christophobie of christianophobia: irrationele haat ten opzichte van christenen, het christendom of van christelijke overtuigingen. Het leidt tot verbaal geweld, door haatgemotiveerde daden of discriminering van christenen ofwel subtile vervolging en maatschappelijke dood (Joh. Paul II, Lourdes 1983)

(4)Rocco Buttiglione zou door de italiaanse regering als hooggequalificeerde commissaris van 2004-2009 benoemd zijn Na een urenlange ondervraging door het europese parlament moest hij vanwege zijn christelijke overtuiging terugtreden.